Een onhandig gecoördineerde knuffel van het kleinkind. Meestal gebeurt zoiets op zaterdagmiddag. Het kleinkind geeft een flinke dreun tegen oma’s bril. Niet expres natuurlijk. Maar door zijn enthousiasme is de knuffel rustig uitbundig te noemen. Resultaat is dat oma om kwart over 3 bij me in de winkel staat met een kapotte bril. Net nu…
Oversized bril voor een klein gezicht.
Mijn handen zoeken naar de hendel onder mijn kruk. Omdat ik steeds misgrijp krul ik mijn rug in een ongemakkelijke stand. Als ik de hendel eenmaal heb zakt de zitting onder mijn billen en recht ik mijn rug weer. Veel beter zo. Niets vervelender dan een verkoper die boven je uittorent of op je neerkijkt….
Brillen en kabouters.
“Echt, niks, helemaal niks mee gebeurd.” “Toen ik vanmorgen wakker werd, lag ie zo op mijn nachtkastje.” “Ik deed het etui open en toen lag de poot los in het doosje.” In de brillenwereld is het soms toch de vraag: Bestaan kabouters wel of niet? Een bril gaan niet vanzelf stuk. Niet in de zin…