Ik staar naar het groene water. Kleine belletjes drijven naar de zijkant. Op de bodem ligt een smoezelig stickertje.

Of ik naar de sloot tegenover mijn huis kijk? 
Nee, ik ben op mijn werk.

Het is schoon water met een beetje afwasmiddel. Groen, zonder citroen. Routinematig sop ik de brillen, droog ze zorgvuldig en schuif het label er weer aan.

Dat label eraf halen vergeet ik de eerste keer. Stom.
Bij elke sopbeurt word ik er aan herinnerd.

De brillen bij de opticien zijn nog nooit zo schoon geweest. Dat alleen al is een feest om juist nú een nieuwe bril te kopen.

Er zijn winkels waar een maximum van 5 zit op het aantal te passen brillen. Omdat het zo’n klus is om alle gepaste brillen weer schoon te maken.

Wat mij betreft doe maar lekker, al pas je 100 brillen.

Hoe fijn is het voor de volgende klant om 98 schone brillen te passen? Alleen is het handig als ik wel dat label eraf haal.

Bij een goed montuuradvies hoef je niet veel brillen te passen om te ontdekken wat bij jou past.

Vaak zit jóuw mooiste bril al bij de eerste 5. Of als je het vertrouwen overgeeft aan je toegewijde opticien dan is het misschien wel de eerste die zij (of hij ;)) pakt. Dat je er daarna nog 10 past om het zeker te weten is misschien overbodig, maar het mág wel.

Geen passende veiligheidsbrillen, maar in alle veiligheid brillen passen.

Opticiens hebben massaal een veilige omgeving gecreëerd. Van no-touch-desinfectie tot futuristische faceshields. Van eenrichtingsverkeer tot personal shopping buiten openingstijden.

Wat ik voorheen doodnormaal vond blijkt nu ineens van niet: zomaar aan je oor zitten om de passing van de bril te checken of op 30 cm naar de stand van het neuspadje op je neus kijken.

Contactberoep of niet, zelfs voor het ministerie is het niet duidelijk. Het beroep opticien is bijzonder, dat is me opnieuw helder.

Superfijn als een opticien het glashelder maakt.

Een bezoek aan je lokale optiek gaat hier en daar net een beetje anders dan dat je gewend bent. Dat is voor haar (of voor hem) ook even wennen en dat schept een band, een gespreksonderwerp is nog nooit zo simpel geweest. 

Wat zeker níet veranderd is (na weken van intelligente lockdown), is de passie voor brillen en goed zien.

Jóuw mooiste bril vinden is nog steeds datgene waar ik van opveer, energie van krijg en de dag zonnig maakt. Echt contact maken blijft het leukst, zelfs met een perspex scherm ertussen.

Ik wil ontdekken wie jij bent en wat het beste bij jou past.

In de meetruimte, op 1,50 meter en alweer met zo’n scherm ertussen, onderzoek ik welke sterkte voor jou het fijnste kijkt. Aanvullende testen voor de samenwerking van je ogen geven me inzicht in welk glastype jou het beste kijkcomfort geeft. 

De opticiens van Nederland zijn er klaar voor.

Nieuwe monturencollecties liggen glimmend in de schappen. Terwijl jij en je liefsten druk waren met thuiswerken, juf of meester zijn en zwaaiend naar oma voor het raam, kwamen bij mij de mooiste brillen binnen.

Nu de zon het verlangen naar het terras aanwakkert en je weer zin krijgt om onder de mensen te zijn, is dít het moment voor de aanschaf van die mooie nieuwe (zonne)bril. 

Wanneer zie ik je weer?