Ze draagt een blauwwit gestreepte overhemdjurk. Zo één die heel nonchalant maar perfect om haar slanke taille geknoopt zit en net genoeg huid laat zien. Precies zo dat ik net iets te lang kijk en verbaast opmerk: h o e d a n ? Als ik zo’n jurk aantrek voelt het alsof ik in mijn pyjama sta.
Maar nu over haar bril.
Want daar komt ze voor.
Een bril vindt ze niks.
Wel nodig, beaamt ze schoorvoetend.
En ze doet ‘m alleen op als het echt niet anders kan.
Je hebt een bril nodig, maar je draagt hem vaker niet dan wel.
Hoe lang hou je het vol om jezelf zo te plagen?
Etiketten lezen is niet te doen, wat best gevaarlijk is met een dochter die notenallergie heeft. Of bij de raadsvergadering notuleren zonder bril kan zomaar een crisis veroorzaken bij het college. Maar in een restaurant red je je prima door liefjes te zeggen “kies jij maar iets lekkers voor mij schat, dat kan je altijd zo goed”.
Terug naar de dame in mijn winkel met die toffe jurk: ik heb net een oogonderzoek bij haar gedaan en ze heeft een nieuwe brilsterkte nodig. Het advies wat ik haar geef is lichtelijk schokkend voor haar: doe jezelf een groot plezier door die bril vaker te dragen!
Wanneer je stopt met jezelf plagen en die bril meer draagt raak je minder vermoeid, heb je minder zwaar voelende ogen en kun je ’s avonds je ogen langer open houden als je zit te bingewatchen.
We zullen zien of mijn advies gehonoreerd wordt. Alles staat of valt met het montuur wat ze gaat kiezen. Een bril dragen blijft ze namelijk verschrikkelijk vinden en aan mij de uitdaging om een montuur te vinden die ze werkelijk m o o i vindt.
De zoektocht begint met een voorwaarde van haar kant:
‘Een bril die niet opvalt. Doe dat maar.’
Niet begrijpend kijk ik haar aan. Dat ze die opvallende jurk niet elke dag draagt snap ik, maar ze heeft iets eigens, iets gedurfds. Ze is vrouwelijk, komt zelfverzekerd over, staat haar mannetje. Wat is het dan, als het gaat om een bril, dat ze haar voorkeur geeft aan alles wat ze níet uitstraalt?
Ik hoor haar verzoek, maar ga er niet op in. Eerst eens verkennen tot hoever ze durft te gaan. Daarnaast wil ik ontdekken of ze ooit een écht leuke bril heeft gepast die haar werkelijk goed staat.
Ik laat zes brillen passen en het is zo gaaf om te zien wat er gebeurt met de mimiek. Haar ogen spreken boekdelen en voor mij is de uitkomst al klip en klaar. Zij weet het alleen zelf nog niet.
Drie monturen blijven er over en dit is wat ze ervan zegt:
- Ja, dit is wat ik bedoelde
– mijn idee: veilige keuze! – - Oei, wauw, dat mij dat staat
– mijn idee: verrassend, maar wel leuk! – - Jemig, echt niet, past he-le-maal niet bij me
– mijn idee: haar man vindt haar nog sexyer! –
Ze belt haar dochter of ze even meekijkt, handig dat videobellen tegenwoordig. De simpelste bril valt af. Mooi. Ik blij. Dochter blij.
Er zijn nog twee monturen over en die laatste keuze maakt ze helemaal zelf.
Ze heeft ontdekt dat een uitgesproken bril uitstekend past bij wie ze is. Daarnaast ziet ze nu dat een onopvallende bril haar een vlakke uitstraling geeft, wat het tegenovergestelde is van haar karakter.
Een bril kan versterken wie je bent, maar ook karaktertrekken of lijnen in je gezicht verzachten of verzwakken. Het is net als met je kleding, je stemgebruik, je kapsel of zelfs je eau de toilette: wat wil jij vandaag uitstralen?
PS
Wil je je bril afwisselen met contactlenzen? In deze post geef ik je 6 redenen om dat vooral níet te doen (waarvan er maar 1 juist is).
