Deze maandagmiddag zit ik aan de thee met 10 dames in het Rode Kruis gebouw van Papendrecht. In het kader van ‘zelfredzaamheid van ouderen’ vertel ik die middag over veel voorkomende kijkproblemen en de mogelijke oplossingen.
Staar
Ter illustratie heb ik een plastic kunstoog meegenomen. ‘Staar krijgt iedereen, als we maar oud genoeg worden.’ Verschillende dames zijn ervaringsdeskundige en spontaan steken ze van wal. Lekker interactief is deze seniorenclub. 🙂
Hier en daar wordt een vies gezicht getrokken als ik vertel dat bij de staaroperatie de troebele ooglens uit het oog gehaald wordt en een kunstlens er voor terugkomt. Staar is eenmalig. Alleen nastaar kan nog voorkomen, een troebel vliesje achter de kunstlens. Dit is makkelijk te verhelpen zonder operatie.
Macula Degeneratie
Al kletsend gaan we van het onderwerp staar over naar macula degeneratie. De dames met de ‘natte’ variant vertellen gedetailleerd over de spuiten die ze in het oog krijgen, iets wat voor mij niet per se had gehoeven. Het is dan ook begrijpelijk dat er aan de andere kant van de tafel wordt geroepen ‘ja ho maar’. Maar deze vrouwen zijn moeilijk te stoppen en dat maakt de middag zo leuk.
Ondeugend onderonsje
Als er even tijd is voor een volgend kopje thee heb ik een leuk onderonsje met mijn buurvrouw. Haar 90e verjaardag ligt alweer een paar jaar achter haar. Ze kiest een theezakje uit en leest de tekst die op het labeltje staat: wat is het gekste dat je ooit hebt gedaan? De kreet die ze slaakt maakt me verschrikkelijk nieuwsgierig. En als ik er beleeft naar vraag zie ik een paar pretoogjes en krijg ik een mooi verhaal uit haar tienerjaren over jongens en geheimpjes voor haar moeder. Geweldig!
Droge & natte ogen
De middag vliegt voorbij. We hebben het nog over droge en natte ogen. De meesten knikken bevestigend als ik de daarbij horende klachten opsom: rood, branderig, jeuk, zware oogleden, schraal of juist heel vochtig. En ik bespreek een aantal mogelijke oplossingen: ooglidhygiëne (poetsen) en kunsttranen.
Bang voor de opticien
Als de dames hun kans zien om nog eventjes hun ervaringen te spuien bespeur ik de angst voor de opticien.
Bij doorvragen blijkt dat ze bang zijn om iets fout te doen tijdens de oogmeting. Het belangrijkste wat ik kan zeggen: je kunt niets verkeerd doen.
Bij elk antwoord heeft de opticien wel een controlevraag, die later in de meting voorbij komt. Zeg je een keer ‘glaasje 1 is beter’ terwijl glaasje 2 beter was, dan kom ik daar vanzelf achter. Echt. Geen zorgen. Niet nodig.
Ik sluit af met tips & tricks om de bril te onderhouden en dan is het tijd om te gaan. Een theekransje bij het Rode Kruis, wat was het leuk (en bedankt voor de bloemen)!