Schaapachtig zit hij me aan te kijken. Een jonge vent van 45 jaar, goed gekleed, vlotte verschijning. Zojuist heb ik met de oogmeting bevestigd wat hij zelf eigenlijk al wist.
Hij heeft een leesbril nodig.
En omdat hij een min-sterkte heeft (bijziend), zet hij liever zijn bril af bij de kleine letters. Dan gaat het lezen makkelijker en lijken de letters groter.
Zijn collega’s lachen om hem.
Maken grappen vanwege zijn leeftijd en plagen dat hij ‘oud’ wordt.
Vind ik helemaal niet. Hij is niet oud!
En reken maar dat ik als bijna veertiger dit de komende jaren nog 100 keer herhaal. 😉
Dus: 45 jaar is niet oud! En een leesbril is niet stom!
Maar het is wel bloedirritant als het lezen moeizamer wordt.
En dat gesar van de mensen om je heen als je armen te kort worden ook.
Er zijn 3 oplossingen. Nee, 4 eigenlijk!
1. Gewoon je bril blijven afzetten en wachten totdat je collega’s iemand anders vinden die nog iets stommers doet in hun ogen.
2. Multifocale glazen aanschaffen: glazen met een onzichtbaar leesdeel ingeslepen, dus niemand ziet het en valt je er niet meer mee lastig.
3. Contactlenzen met een leesdeel. Jazeker, die bestaan ook!
En deze was ik bijna vergeten:
4. Luisterboeken aanschaffen en/of een voorleesassistente aannemen.
En voor al die plaaggeesten om je heen die nog geen leesbril nodig hebben: Wijsheid komt met de jaren en daar heb jij dus meer van dan die snotneus tegenover je. 😉