‘Zal ik even meelopen langs de rekken? Dan kan ik aanwijzen wat ik leuk vind en vooral wat ik niet leuk vind.’
Ik begrijp haar.
Wie ben ik dat ik voor haar de allermooiste bril zomaar van het rek of uit een laatje kan vissen? Dat meen ik serieus. We kennen elkaar niet eens. Dus waarom zou het werken?
Een kledingverkoopster vertrouw ik ook eigenlijk nooit. Die begrijpt mij niet. Kent mijn stijl niet. Wordt betaald naar wat ze verkoopt. Heeft niet als hoofddoel mij echt gelukkig te maken. Of mij nog eens terug te zien voor een volgende aankoop.
Al bestaan ze wel. De écht betrokken verkopers en adviseurs.
Mijn klant vertel ik dat ik het leuk vind om zo nu en dan brillen te laten passen die ze zelf nooit gepakt zou hebben. Het zal haar verrassen hoeveel meer ze kan hebben in haar gezicht dan ze nu denkt. Dat hoeft niet altijd de eindkeuze te zijn, maar verandert wel je eindoordeel in positieve zin.
Ik vraag haar: ‘Mag ik de uitdaging aan gaan om in de eerste ronde iets moois te vinden wat bij u past? Bij de tweede ronde nodig ik u graag uit om met me mee te kijken.’ Ze lacht en leunt achterover in haar stoel.
Bij de eerste bril klinkt het ‘ohw, deze is niet verkeerd, het is een goede start’. Ik vertel haar wat de tint doet met haar huid en waarom ik deze vorm gekozen heb. Ze knikt, maar ik ben al door naar de volgende, want ik zie haar nog niet blij worden.
Het tweede montuur laat haar ogen glimmen. Ze leunt achterover om vervolgens weer naar voren te schieten. Ze loopt naar de andere spiegel (meer daglicht) en zegt:
‘Ja, maar déze bril vind ik écht leuk!’
Ze heeft een klik. Dat wilde ze graag.
‘Ik moet een klik voelen met mijn nieuwe bril.’
Het front is een mooie mix van grijs en taupe, het is maar net hoe het licht erop valt. Het kleurt heel neutraal bij haar rozige huid. De veren (brillenpootjes) zijn rijkelijk gevlekt met “blonde” stukjes die bij het haar passen en bijna zwarte vlekjes wat matcht met veel gedragen zwarte kleding. De accenten van de hoekstukken bovenin neigen naar de fifties stijl, maar is het net niet. Het maakt de bril een tikkie eigenwijs en toch nog zacht.
Mijn klant is blij. Ik ook.
Of ik nog even haar ogen wil meten. En nee, ze hoeft niet meer verder te kijken. 😉